Nie wystarczy wniosek pracownika o wyjście z pracy w celu załatwienia spraw prywatnych. Zarówno wyjście, jak i jego ewentualne odpracowanie trzeba bowiem wskazać w ewidencji czasu pracy. Są 2 sposoby, w jakie można to zrobić. Sprawdź jakie. Testuj Portal i magazyn "Aktualności kadrowe" przez 14 dni! To kompleksowy serwis ekspercki dla osób zajmujących się rozliczeniami z kadrami, który oferuje: Portal – zmiany przepisów, komentarze, porady Magazyn papierowy i elektroniczny Indywidualne konsultacje z ekspertami Newslettery 3 razy w tygodniu E-booki, raporty, zestawienia Wzory dokumentów, wskaźniki, video porady Sprawdź ofertę » Logowanie:
Zwolnienie pracownika z części dnia pracy w celu załatwienia przez niego sprawy osobistej jest czasem, za który nie przysługuje wynagrodzenie. Jednak często odpowiednia kwota nie jest potrącana, gdyż pracodawca przyjmuje, że zostanie to wyrównane przy odpracowaniu przez pracownika wyjścia prywatnego.Tak zwane wyjścia prywatne, czyli zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych, wymagają złożenia przez pracownika pisemnego wniosku i zaakceptowania prośby przez przełożonego. Wyjście prywatne jest jednak nieobecnością niepłatną i jeśli pracownik nie odpracuje tego czasu pracy, pracodawca może obniżyć mu z tego tytułu wynagrodzenie. Zasady udzielania wyjść prywatnych Jedynym formalnym wymogiem udzielenia zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych jest pisemny wniosek pracownika. Przepisy nie regulują już jednak treści takiego wniosku czy terminu jego składania, pozostawiając w tym zakresie swobodę stronom stosunku pracy. Możliwe jest zatem nawet, że wniosek zostanie napisany na zwykłej kartce papieru i złożony na 5 min przed wyjściem pracownika, gdyby wydarzyło się coś nagłego, wymagającego takiego działania. Sprawy związane z udzielaniem takich zwolnień mogą być uregulowane np. w regulaminie pracy. Formalnie wniosek nie musi mieć uzasadnienia, ale zawarcie takiego wyjaśnienia w piśmie należałoby uznać za pożądane, gdyż może ono wpłynąć na decyzję przełożonego akceptującego wniosek. PRZYKŁADPracownik otrzymał telefon od sąsiada z bloku o awarii na klatce i zalaniu ich mieszkań. Po zakończeniu rozmowy o godzinie 13:00 pracownik udał się do przełożonego, by zwolnić się z pracy do końca dnia, czyli na 3 godziny, gdyż powinien pracować do godziny 16:00. Przełożony poprosił pracownika o złożenie wniosku o wyjście prywatne i zadeklarowanie, czy zatrudniony zamierza odpracować zwolnienie od pracy, i od razu wyraził zgodę na wyjście. Odpracowanie wyjścia prywatnegoOdpracowanie zwolnienia od pracy jest nieobowiązkowe i zależy od decyzji pracownika, który może nie chcieć odpracować wyjścia prywatnego, decydując się w zamian na zmniejszenie wynagrodzenia z tytułu skorzystania z prawa do zwolnienia od pracy. W niektórych firmach pojedyncze wyjścia w miesiącu nie są brane pod uwagę przy obliczaniu wynagrodzenia, a więc pracownik mimo takiej nieobecności otrzyma pensję w zwykłej wysokości. Powyższe zależy jednak od dobrej woli pracownik decyduje się na odpracowanie wyjścia prywatnego, to trzeba pamiętać o 2 regułach wynikających w tym zakresie z przepisów Kodeksu pracy:odpracowanie nie stanowi pracy w nadgodzinach, a więc nie uprawnia do dodatkowej rekompensaty z tego tytułu;odpracowanie nie może naruszać prawa do 11-godzinnego odpoczynku dobowego i 35-godzinnego odpoczynku tygodniowego. UWAGAOdpracowanie wyjścia prywatnego nie powinno następować w dni wolne od pracy z tytułu 5-dniowego tygodnia pracy (najczęściej soboty) ani w niedziele i święta wolne od pracy, gdyż wtedy pojawiłby się obowiązek oddania kolejnego dnia wolnego od pracy. Ostateczna decyzja co do samego terminu odpracowania wyjścia prywatnego należy jednak do pracodawcy lub osoby działającej w jego imieniu. Powszechnie obowiązujące przepisy nie regulują przy tym maksymalnych terminów na odpracowanie wyjścia prywatnego, a więc te będą również wynikały z praktyki zakładowej – najczęściej jest to miesiąc lub okres rozliczeniowy czasu prawna:art. 151 § 21 Kodeksu pracy.tak. nie. Wyjścia prywatne w godzinach pracy jest czasem, za który nie przysługuje wynagrodzenie. Jednak często odpowiednia kwota nie jest potrącana, gdyż pracodawca przyjmuje, że zostanie to wyrównane przy odpracowaniu przez pracownika wyjścia prywatnego. Jeżeli planowane odpracowanie nie odbędzie się, może dojść do nadpłaty Przepisy, które weszły w życie w sierpniu ubiegłego roku pozwalają pracownikom na odpracowanie wyjścia prywatnego z pracy i to bez niebezpieczeństwa wystąpienia nadgodzin. Zainteresowane osoby zobowiązane są złożyć stosowny wniosek i uzyskać zgodę przełożonego. Dotychczas opuszczenie przez pracownika zakładu pracy w celu załatwienia prywatnych spraw było kwestią przysparzającą wiele problemów. W literaturze prezentującej to zagadnienie podkreślano, że odpracowanie przez zatrudnionego godzin nieobecności wiąże się de facto z tym, że świadczy on pracę w nadgodzinach, zatem powinien otrzymać stosowany dodatek. Po wejściu w życie nowelizacji Kodeksu pracy w 2013 r. zawierającej zmiany odnośnie do wyjść prywatnych w czasie pracy i możliwości odpracowania ich zagadnienie to zostało odpowiednio uregulowane – wyjaśniamy, jakie są aktualne zasady. Aktualne zasady – odpracowanie wyjścia prywatnego Wejście w życie wspomnianej nowelizacji uzupełniono i uregulowało prawnie zagadnienie odpracowywania godzin ze zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych, które wcześniej wzbudzało spore wątpliwości. Przed tą zmianą godziny odpracowywane w ramach prywatnych wyjść z punktu widzenia Kodeksu pracy miały charakter nadgodzin, które to z kolei obligują pracodawcę do wypłacania dodatku za wykonywanie godzin nadliczbowych pracownikowi. Na szczęście od kilku lat nie funkcjonuje już to niekorzystne dla pracodawcy ustalenie. Odpracowywanie zwolnień od pracy Nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych czas odpracowania zwolnienia od pracy, udzielonego pracownikowi, na jego pisemny wniosek, w celu załatwienia spraw osobistych. Art. 151 § 21 Kodeksu pracy Jednocześnie ustawodawca zaznaczył, że ewentualne odpracowanie zwolnienia od pracy nie może naruszać prawa pracownika do odpoczynku dobowego i tygodniowego. Oznacza to swoistego rodzaju ograniczenie, które wskazuje, ile maksymalnie godzin może pracować w ciągu dnia zatrudniony. Co więcej, trzeba zauważyć, że ostateczna liczba godzin, które mógłby w ciągu dnia odpracować zatrudniony, zależy – w tym wypadku – wyłącznie od tego, w jakim systemie jest on zatrudniony. Wyjście prywatne a czas pracy – ile godzin? Jak wspomniano powyżej, ustawodawca dokładnie wskazał granicę godzinową (przez odesłanie do art. 132 i 133 Kodeksu pracy), jaka nie może zostać przekroczona przy odpracowywaniu godzin, w których załatwiał on swoje prywatne sprawy. W przypadku pracy w systemie podstawowym, w którym to obowiązuje 8-godzinna dobowa norma czasu pracy, nie może on odpracować w jednym dniu roboczym więcej niż 5 godzin. Dzieje się tak dlatego, że zgodnie z przepisami podmiot zatrudniający jest zobowiązany pracownikowi zapewnić przynajmniej 11-godzinny odpoczynek dobowy. Bardziej ograniczona będzie możliwość odpracowania przez zatrudnionego godzin wówczas, gdy świadczy on pracę w systemie zrównoważonym. Przyjmując, że pracuje po 12 godzin, będzie mógł każdego dnia odpracować tylko 1 godzinę. W przeciwnym przypadku dojdzie do naruszenia odpoczynku dobowego. Warto wiedzieć! Z punktu widzenia przepisów nie ma przeszkód, aby udzielić pracownikowi zwolnienia od pracy nawet w wymiarze 8 h, czyli całego dnia pracy (w standardowym wymiarze godzinowym), pracownik musi jedynie pamiętać, że zgodnie z prawem powinien odrabianie tego zwolnienia rozłożyć co najmniej na 2 dni. Zwolnienie od pracy w celu załatwienia spraw prywatnych wniosek Należy mieć na uwadze, że możliwość wyjścia z pracy w celach prywatnych oraz odpracowania tego czasu nie oznacza, że pracownik może to zrobić w dowolnym momencie. W tym celu powinien wystąpić do pracodawcy z pisemnym wnioskiem o zwolnienie z wykonywania czynności służbowych na potrzeby załatwienia sprawy prywatnej. Takie działanie najlepiej chroni obie zainteresowane strony, czyli pracownika i pracodawcę. Ten pierwszy nie zostanie oskarżony o niewypłacenie ekwiwalentu za nadgodziny, ten drugi zaś będzie mógł uchronić się przed zarzutem samowolnego opuszczenia stanowiska pracy. Z tego też powodu w firmach prowadzi się ewidencję wyjść prywatnych – dokument zawierający zbiór zwolnień pracowników i godzin ich odpracowania wraz z poświadczeniem zgody pracodawcy i pracownika. Jak wygląda druk wyjścia prywatnego? Składany przez pracownika wniosek o zwolnienie z pracy w celu załatwienia spraw prywatnych powinien zawierać: datę i miejsce sporządzenia dokumentu, dane adresata wniosku, podpis wnioskodawcy stosowną prośbę o zwolnienie z pracy w danych godzinach i terminie wyznaczenie dnia i godzin odpracowania czasu zwolnienia. Specjaliści podkreślają, że w interesie podmiotu zatrudniającego jest uregulowanie tej kwestii w przepisach zakładowych, w tym choćby regulaminie. Jednocześnie eksperci w zakresie prawa pracy wskazują, że w zakładach pracy, w których zatrudnia się poniżej 20 pracowników, zapis taki powinien znaleźć się w informacji o warunkach zatrudnienia. Wcześniejsze wyjście z pracy konsekwencje Pracownicy powinni wiedzieć, że urwanie się z pracy przed określoną godziną jej zakończenia bez ustalenia tego z pracodawcą jest naruszeniem obowiązków pracownika. Podobnie jak spóźnienie do pracy, jest to zachowanie świadczące o nieprzestrzeganiu organizacji i porządku pracy, może więc nieść ze sobą konsekwencje w postaci kary porządkowej. Pracodawca może wówczas udzielić upomnienia lub nagany, potrącenia z pensji, a w najgorszym wypadku, jeśli takie epizody się powtarzają, może być to przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę pracownikowi. Z tego względu lepiej zawsze ustalać wyjścia w czasie pracy z przełożonym i udawać się na nie za zgodą pracodawcy, bez względu na to, czy potrzebujemy wcześniej wyjść z pracy przed końcem dnia, czy rano przed zaczęciem pracy, czy może w ciągu dnia. Z reguły w regulaminach pracy pracodawcy wprost wpisują zakaz opuszczania zakładu pracy w czasie pracy, w konsekwencji będzie on dotyczył również przerw wliczalnych do czasu pracy. Czy jeśli w firmie nie ma stołówki pracodawca może zakazać wychodzenia do centrum handlowego lub pobliskiego marketu? Nawet jeśli w zakładzie pracy nie Wielu pracodawców umożliwia pracownikom wyjścia prywatne w godzinach pracy w celu załatwienia spraw osobistych. W praktyce wygląda to tak, że pracownik na określoną godzinę przychodzi do pracy, następnie w trakcie godzin pracy (swojej dniówki pracowniczej) opuszcza zakład pracy, np. wychodząc na miasto w celu załatwienia spraw prywatnych, a następnie wraca do zakładu pracy i kontynuuje pracę. Taka przerwa od pracy jest dla pracownika niepłatna – zgodnie bowiem z art. 80 kodeksu pracy wynagrodzenie należy się (co do zasady) za pracę wykonaną. Aby zatem na tym wyjściu prywatnym nie stracić finansowo pracownik musi je odpracować. To odpracowanie może odbyć się – pod pewnymi warunkami – w tym samym albo innym dniu pracy. Co więcej, wyjścia prywatne w godzinach pracy pracownik może odpracować nawet jeszcze wcześniej, w dniu wcześniejszym niż dzień, kiedy takie wyjście prywatne w godzinach pracy miało miejsce. W niniejszym artykule kompleksowo omówimy wyjścia prywatne w godzinach pracy, ze szczegółowym omówieniem zasad odpracowania takich prywatne w godzinach pracy a ich odpracowanie i nadgodzinyOd razu należy podkreślić, iż zgodnie z art. 151 §2(1) kodeksu pracy, nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych czas odpracowania zwolnienia od pracy, udzielonego pracownikowi, na jego pisemny wniosek, w celu załatwienia spraw osobistych. Jeśli zatem norma dobowa czasu pracy wynosi 8 godzin (art. 129 §1 kodeksu pracy), a pracownik przychodzi do pracy na godzinę następnie w godzinach od do załatwia na mieście swoje prywatne sprawy, a potem wraca do zakładu pracy i kontynuuje pracę do godziny zamiast normalnie do godziny (odpracowuje to wyjście prywatne w godzinach pracy), to w tym dniu ta dodatkowa praca nie jest pracą w godzinach nadliczbowych (pracownik łącznie w tym dniu przepracował 8 godzin, a więc tyle, ile powinien).Podobnie, jeśli odpracowanie wyjścia prywatnego w godzinach pracy odbywa się nie w tym samym, ale innym dniu, to nie będzie to również praca w godzinach nadliczbowych, choć w tym dniu pracownik pracuje więcej, niż wynosi jego norma dobowa i więcej niż miał normalnie zaplanowane w grafiku. Modyfikując powyższy przykład: pracownik przychodzi do pracy na godzinę następnie w godzinach od do załatwia na mieście swoje prywatne sprawy, a potem wraca do zakładu pracy i kontynuuje pracę do godziny do której normalnie pracuje. Następnego dnia pracownik przychodzi do pracy na godzinę i pracuje do godziny (w sumie 10 godzin), odpracowując wyjście prywatne w godzinach pracy z dnia poprzedniego. Tu również nie ma mowy o nadgodzinach z tytułu przekroczenia normy dobowej, co wynika wprost z powołanego powyżej art. 151 §2(1) kodeksu o wyjście prywatne w godzinach pracy z możliwością odpracowaniaW związku z powyższym należy zwrócić uwagę na dwie ważne kwestie – przede wszystkim przepis art. 151 §2(1) kodeksu pracy mówi, że wyjścia prywatne w godzinach pracy, odpracowywane przez pracownika, nie powodują powstania nadgodzin, ale wyłącznie pod warunkiem, że pracownik złożył pisemny wniosek o udzielenie mu takiego zwolnienia od pracy (zgody na wyjścia prywatne w godzinach pracy z obowiązkiem odpracowania). W interesie pracodawcy jest zatem dopilnowanie, aby każde takie wyjście prywatne w godzinach pracy i jego odpracowanie było dokumentowane odpowiednim wnioskiem pracownika. Gdyby takiego wniosku nie było, a w zakładzie pracy pojawiła się kontrola PIP, to może ona zakwestionować to odrabianie wyjścia prywatnego i uznać, iż była to jednak praca w godzinach praktyce pojawia się problem „technicznego” rozwiązania tej kwestii – każdorazowe składanie wniosku o wyjście prywatne w godzinach pracy z odpracowaniem w tym samym czy innym dniu może być uciążliwe zarówno dla pracownika, jak i pracodawcy. Rozwiązaniem jest tutaj stosowanie – co ma miejsce w wielu zakładach pracy – specjalnego rejestru, potocznie zwanego „zeszytem wyjść prywatnych”. Jeśli pracownik musi w ciągu dnia roboczego opuścić zakład pracy w celu załatwienia spraw prywatnych, to zamiast składać odrębny pisemny wniosek, wpisuje się po prostu do takiego zeszytu, zaznaczając w nim godzinę wyjścia z zakładu pracy, godzinę powrotu oraz wskazując dzień, w którym to wyjście prywatne odrobi/odrobił. Oczywiście samo funkcjonowanie takiego zeszytu wyjść prywatnych powinno zostać w jakiś sposób unormowane w zakładzie pracy. Odpowiednie zapisy w tym zakresie pracodawca może uwzględnić w regulaminie pracy czy też informacji dodatkowej dla pracownika (pisaliśmy również: Zakres obowiązków). Wówczas wpis do zeszytu wyjść prywatnych jest traktowany jako złożenie pisemnego wniosku o wyjścia prywatne w godzinach pracy z obowiązkiem prywatne w godzinach pracy a odpoczynek dobowyDruga rzecz, na którą należy zwrócić uwagę, to to, że odpracowanie wyjścia prywatnego w godzinach pracy nie może naruszać prawa pracownika do odpoczynku dobowego. Zgodnie z art. 132 §1 kodeksu pracy pracownikowi przysługuje co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku dobowego. Odpracowanie wyjścia prywatnego nie może tego odpoczynku naruszać. Jeśli zatem jednego dnia pracownik przychodzi do pracy na godzinę następnie od do wychodzi załatwiać prywatne sprawy, a potem wraca do zakładu pracy, a taka sytuacja powtarza się kilkukrotnie, to pracownik nie może „skumulować” godzin do odrobienia na jeden dzień, gdyż mając np. do odrobienia w sumie 6 godzin z tytułu wyjść prywatnych i chcąc je wszystkie odrobić w jednym dniu, w tym dniu pracowałby łącznie 14 godzin, a więc pozostałoby mu jedynie 10 godzin na odpoczynek dobowy, co jest prywatne w godzinach pracy należy odrabiać tak, aby to odrabianie nie naruszyło odpoczynków dobowych. Oczywiście należy tu mieć na względzie również i stosowany wobec pracownika system czasu pracy. Jeśli pracownik pracuje np. w równoważnym systemie czasu pracy z wymiarem dobowym wydłużonym do 12 godzin (pisaliśmy Przerwa na karmienie w systemie 12 godzinnym), a w czasie swojej dniówki pracowniczej wychodzi na 2 godziny w celu prywatnym, to te 2 godziny będzie musiał odrobić w dwóch różnych dniach. Gdyby chciał bowiem odrobić je jednego dnia, to w sumie pracowałby w tym dniu 12+2=14 godzin, a więc również nie miałby zachowanego prawa do 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku prywatne w godzinach pracy pracownik może odrabiać nie tylko tego samego dnia, w którym to wyjście prywatne miało miejsce, ale również i w innych dniach, w tym w szczególności przed dniem tego wyjścia prywatnego. Przykładowo na dzień 9 kwietnia pracownik ma zaplanowane wyjście prywatne w godzinach pracy (łącznie 3 godziny) w związku z wizytą u dentysty. W związku z tym złożył pracodawcy pisemny wniosek o umożliwienie mu odpracowania tego wyjścia w dniach 4 kwietnia (2 godziny) i 5 kwietnia (1 godzina). Pracodawca wyraził zgodę, a pracownik we wskazanych dniach pracował dłużej. Jest to jak najbardziej dopuszczalne, ewentualny „problem” mógłby pojawić się jedynie w przypadku, gdyby np. od dnia 9 kwietnia pracownik przebywał na zwolnieniu lekarskim. Wówczas mogłoby się okazać, iż te godziny odpracowania wyjścia prywatnego, do którego ostatecznie nie doszło, będą pracą w godzinach nadliczbowych (co prawda praca w godzinach nadliczbowych może odbywać się ze względu na szczególne potrzeby pracodawcy, a nie pracownika, jak to ma miejsce w tym wypadku, niemniej koniec końców okaże się, że pracownik przepracował jednak więcej, niż powinien, a więc pracodawca musi „coś z tym zrobić” – rozliczyć te dodatkowe godziny pracy jako pracę w godzinach nadliczbowych).Wyjścia prywatne w godzinach pracy pracownic w ciąży i pracowników niepełnosprawnychWyjścia prywatne w godzinach pracy mogą być trudniejsze do odrobienia w przypadku niektórych grup pracowników. Przykładowo pracownica w ciąży ma zakaz pracy ponad normę, a więc nie może ona pracować więcej niż 8 godzin na dobę. Co ważne – zakaz ten jest bezwzględny – pracownica w ciąży nie może pracować więcej niż 8 godzin na dobę nawet, gdyby miało to odbywać się za jej zgodą (art. 148 kodeksu pracy). Czy zatem wyjścia prywatne w godzinach pracy pracownicy w ciąży (pisaliśmy Likwidacja zakładu pracy a ciąża) są wykluczone? Nie, ona również może z nich korzystać – warunek jest tylko jeden – swoje wyjście prywatne w godzinach pracy odrobi ona w tym samym dniu, w którym to wyjście prywatne miało miejsce. Jeśli pracownica w ciąży przychodzi do pracy na godzinę następnie od do przebywa prywatnie poza zakładem pracy, to te 2 godziny nieobecności może odrobić tylko tego samego dnia, co oznacza, iż po powrocie do zakładu pracy zostanie w nim do godziny zamiast do Jej norma dobowa, wynosząca 8 godzin pracy na dobę, nie została przekroczona – łącznie bowiem w tym dniu przepracowała ona 8 godzin. Gdyby jednak to odpracowanie wyjścia prywatnego w godzinach pracy miało się odbyć w innym dniu, to w tym dniu będąca w ciąży pracownica pracowałaby już 10 godzin, a więc więcej niż pozwala na to art. 148 kodeksu możliwość odpracowania wyjścia prywatnego w godzinach pracy przez kobietę w ciąży w innym dniu niż ten, w którym to wyjście prywatne miało miejsce, to odpracowanie w takim dniu, w którym kobieta ma zaplanowaną krótszą dniówkę. Przykładowo kobieta w ciąży pracuje na pół etatu, np. w poniedziałki i wtorki po 8 godzin, środy po 4, a pozostałe dni ma wolne. Wówczas, jeśli w poniedziałek wyjdzie z pracy prywatnie na 2 godziny, to te 2 godziny może odrobić w środę, gdyż łącznie w tym dniu przepracuje 6 godzin, a więc nie naruszy swojej 8-godzinnej normy do powyższych zasady odpracowywania wyjść prywatnych w godzinach pracy dotyczą pracownikówwyjscia-prywatne-w-godzinach-pracyniepełnosprawnych. W praktyce należy zatem pamiętać, że pracownice w ciąży oraz niepełnosprawni mogą co do zasady odpracowywać wyjścia prywatne w godzinach pracy tylko w tym samym dniu, a w innym dniu jedynie w przypadku, gdy mają w nim zaplanowaną mniejszą ilość godzin do przepracowania niż wynosi norma dobowa (8 godzin). W związku z kolejnym orzeczeniem pracodawca ma obowiązek, za godziny przepracowane powyżej 7 godzin dziennie i 35 godzin tygodniowo chili gdy wystapiła przerwa między kolejnymi orzeczeniami o niepełnosprawności, wypłacić pracownikowi dodatek za nadgodziny lub udzielić wolnego czasu. Podsumowując, w świetle obowiązujących Z pewnością większości z nas zdarzyło się choć raz wyjść z pracy w prywatnym celu. Jak się okazuje, zachowanie takie rodzi pewne konsekwencje i chcąc zachować się zgodnie z prawem i obowiązującymi w firmie zasadami należy spełnić kilka podstawowych warunków. W jaki sposób zachować się, kiedy chcesz wyjść wcześniej z pracy lub po prostu oddalić się na chwilę? Właśnie dla osób zadających sobie takie pytania przygotowaliśmy krótki odebrania ważnej paczki, załatwienia urzędowej sprawy lub dowiezienia dziecka do przedszkola czy szkoły - tego rodzaju sytuacje przydarzają się niezwykle często. Problem pojawia się jednak wówczas, gdy przebywamy w miejscu pracy i nie może tak po prostu wyjść. Co należy zrobić w takiej sytuacji? Podpowiadamy! Ewidencja czasu pracy w firmieKażdy przedsiębiorca, który zatrudnia osoby na podstawie umowy o pracę, jest z mocy prawa zobligowany do prowadzenia ewidencji czasu pracy oraz listy obecności pracowników. Na podstawie tych dokumentów obliczane są później wynagrodzenia, wszelkiego typu urlopy oraz dni wolne. Bardzo często pracodawcy wymagają od swoich podwładnych także tego, aby pamiętali o tym, że z formalnego punktu widzenia należy złożyć wniosek o wyjście prywatne. Ma to bowiem szczególne znaczenie przede wszystkim w przypadku, gdy pracownik, który miał w danym czasie przebywać w miejscu pracy, będzie mieć wypadek lub dozna jakiegoś innego urazu. Przepustka w pracy lub przepustki do pracy pozwolą wykazać podczas kontroli ze strony ubezpieczyciela, czy pracownik o konkretnej godzinie znajdował się na terenie zakładu, czy też w innym miejscu. Czym jest wyjście prywatne w godzinach pracy?Jak się okazuje, opuszczenie miejsca pracy bez wcześniejszego zgłoszenia tego faktu pracodawcy lub reprezentującemu go w tej materii pracownikowi jest poważnym naruszeniem obowiązków pracowniczych. Ustawodawca wskazuje, że w niektórych sytuacjach przedsiębiorca nie ma możliwości odmówienia przepustki pracownikowi. Należą do nich przede wszystkim okoliczności, gdy osoba zatrudniona musi stawić się w sądzie, prokuraturze czy w komendzie policji. Wówczas przepustka w pracy zostaje przyznana od ręki i pracownik może opuścić firmę na tak długo, jak to będzie konieczne. Wyjścia prywatne w godzinach pracy - o czym trzeba pamiętać?To, że w Kodeksie pracy uwzględniono wyjścia prywatne w godzinach pracy nie oznacza, że należy prawa tego nadużywać. Zaleca się oczywiście zachowanie umiaru i wnioskowanie wyłącznie w ważnych sprawach, które nie mogą zaczekać. W przepisach nie znajdziemy co prawda listy powodów, dla których możemy opuścić zakład pracy, ale przyjmuje się, że należą do nich na przykład wizyta u lekarza czy wszelkiego rodzaju obowiązki związane z opieką nad dziećmi. Bardzo wiele zależy w tym obszarze także od wielkości przedsiębiorstwa i liczby zatrudnionych w nim osób. Inaczej sytuacja będzie wyglądać w dużych zakładach pracy, w których listę obecności i rejestrację czasu pracy traktuje się bardzo poważnie, a inaczej w niewielkich firmach, gdzie dopuszcza się większą elastyczność. Jak już wspomniano, wszystko jest kwestią rozsądku i świadomości, z jakimi następstwami wiąże się wniosek o wyjście prywatne. Odpracowywanie wyjść prywatnych?Kluczowe znaczenie w przypadku wyjść prywatnych ma to, w jaki sposób należy uwzględniać je przy obliczaniu miesięcznego czasu pracy. Zgodnie z uregulowaniami ustawowymi, wyjść takich nie można zaliczyć do czasu pracy, a więc w praktyce konieczne jest odpracowanie wyjścia prywatnego w innym terminie. Nie ma tutaj znaczenia to, jaki dzień wybierzemy. Bardzo często pracownicy po prostu zostają danego dnia dłużej w pracy i tym samym mogą mówić o przepracowaniu pełnego wymiaru czasu pracy wynikającego z umowy. Wyjście prywatne może także zająć nawet kilka godzin i niezbędne będzie odpracowanie tego czasu stopniowo, na przykład przez kilka dni. Wszystko zależy tutaj od porozumienia między pracownikiem i pracodawcą. Najważniejszą kwestią jest bowiem wypracowanie takiego modelu, który będzie odpowiadać obu stronom. Jak prowadzić ewidencję wyjść prywatnych?Odpracowanie wyjść prywatnych nie może powodować jednak, że pracownik nie będzie mógł zachować wymaganego przepisami odpoczynku dobowego lub tygodniowego. Zgodnie z Kodeksem pracy osobie zatrudnionej przysługuje prawo do minimum 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku w ciągu jednej doby i 35 godzin w tygodniu. Co do zasady, pracownik powinien odrobić godziny do końca roku rozliczeniowego, ale jeśli jest to niemożliwe, obowiązek ten zostanie przeniesiony na kolejny rok. Pod tym względem bardzo ważne jest prowadzenie szczegółowej ewidencji czasu pracy, w tym także wyjść prywatnych. Coraz więcej pracodawców prowadzi elektroniczny rejestr, dzięki czemu wszystkie potrzebne dane są katalogowane w jednym miejscu i można w łatwy sposób je odszukać. W ewidencji należy zanotować datę oraz godzinę opuszczenia zakładu pracy oraz powrotu do firmy, jak i celu wyjścia prywatnego. Przy każdym wpisie musi znaleźć się podpis pracownika oraz osoby udzielającej przepustki. Wyjścia prywatne w godzinach pracy a wynagrodzenieOpuszczenie siedziby firmy w czasie godzin pracy wiąże się nie tylko z koniecznością późniejszego odpracowania tych godzin, ale może skutkować także zmianą wysokości wynagrodzenia. Istnieją jednak przypadki, w których pracodawca może wydać decyzję o tym, że pracownik otrzyma wypłatę za okres, w którym korzystał z możliwości wyjścia prywatnego. Mowa jednak wyłącznie o szczególnych sytuacjach takich jak wspomniana już wcześniej wizyta w sądzie czy prokuraturze. W pozostałych okolicznościach, jeśli pracownik odrobi godziny, może liczyć na standardowe i zgodne z umową wynagrodzenie. Jeżeli z jakichś powodów odrobienie tego czasu nie będzie możliwe, wtedy strony mogą dojść do porozumienia polegającego na tym, że pensja zostanie zmniejszona proporcjonalnie do liczby godzin, które pracownik przebywał poza zakładem pracy. . 415 286 203 483 58 221 22 277